Η ύπνωση στα παιδιά

Πώς γίνεται η ύπνωση στα παιδιά;

Εκμεταλλευόμαστε τη φυσική ικανότητα που έχουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους. Τα ‘συστατικά’ της διαδικασίας είναι παρόμοια με τους ενήλικες απλά ο τρόπος και τα λόγια προσαρμόζονται στην ηλικία τους. Για παράδειγμα, μπορεί να προτρέψουμε στο παιδί “να φανταστεί ότι έχει στο χέρι του δεμένα πολλά μπαλόνια, από εκείνα που ανεβαίνουν ψηλά στον ουρανό … τι θα συμβεί στο χέρι όταν είναι δεμένο σε αυτό τόσα πολλά μπαλόνια που αρχίζουν να ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά”; Το παιδί θα νιώσει τo χέρι πιο ανάλαφρο που σημαίνει ότι θα υπάρξει η αίσθηση της αυτοματοποίησης και της αποσύνδεσης που είναι χαρακτηριστικό της ύπνωσης ενώ θα ανακαλύψει, με δική μας ενθάρρυνση, ότι μπορεί να κουμαντάρει το μυαλό του και να αλλάξει και άλλα πράγματα, ακόμα και αυτά που δεν του αρέσουν! Έτσι με αυτό το τρόπο, έχοντας καλλιεργήσει μεγαλύτερη πίστη στις ικανότητες του παιδιού, προχωράμε σε αυτά τα άλλα πράγματα που θέλει να αλλάξει.

“Το παιδί θα ανακαλύψει ότι μπορεί να κουμαντάρει το μυαλό του και να αλλάξει κι άλλα πράγματα
που δεν του αρέσουν με σύμμαχο την μεγαλύτερη, πλέον, πίστη στις ικανότητες του…”

Χρησιμοποιούμε τα ενδιαφέροντα, τις ικανότητες και τους στόχους του παιδιού μέσα από προσωποποιημένες ιστορίες / παραμύθια (διαβάστε ΕΔΩ για το θεραπευτικό παραμύθι “Η Λελέκα σηκώνει κεφάλι”) για να τα οδηγήσουμε σε ύπνωση και στην επιθυμητή αλλαγή. Ακόμα και τα πολύ μικρά παιδιά έχουν την δυνατότητα να ακούν ιστορίες.

Οι ιστορίες τραβούν την προσοχή (ή απομακρύνουν την προσοχή από εκεί που δεν θέλουμε να είναι) όσο εμείς τα εμπλουτίζουμε με υποβολές για να μεταφέρουμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις δεξιότητες που θέλουμε να αναπτύξουν. Μπορούμε, επιπλέον, να χρησιμοποιήσουμε ότι φέρει το παιδί μαζί του: την κούκλα, το αρκουδάκι, το κινητό, το tablet ακόμα και τον ίδιο τον γονέα σαν μέσω ύπνωσης.

Ύπνωση στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία

Τα παιδιά κάτω των 5 ετών δεν κρατούν τα μάτια τους κλειστά και δεν κάθονται ακίνητα για πολύ. ’Έχουν συνήθως τα μάτια ανοιχτά και κινούνται. Σε αυτές τις ηλικίες, ενσωματώνουμε υποβολές στον διάλογο μας και τραβούμε την προσοχή τους μέσα από τεχνικές απόσπασης χρησιμοποιώντας παιχνίδια, κούκλες, φιγούρες σούπερ ηρώων, ιστορίες, σαπουνόφουσκες (στην φαντασία ή στην πραγματικότητα) και παιχνίδι ρόλων.

Από την ηλικία των 6 ετών και άνω, είναι πιο εύκολο να κλείσει τα μάτια αλλά όχι για πολύ ώρα και καλό είναι να δώσουμε εναλλακτικές στο παιδί έτσι ώστε να διαλέξει αυτό με το οποίο νιώθει πιο ωραία και θα ευχαριστηθεί περισσότερο. Όσο πιο πολύ ευχαριστηθεί, τόσο πιο πολύ θα απορροφηθεί και όσο περισσότερο απορροφηθεί, τόσα καλύτερα τα αποτελέσματα που θα πετύχουμε. Τα παιδιά άνω των 9 ετών μπορούν ευκολότερα να ανταποκριθούν στις πιο κλασσικές τεχνικές ύπνωσης ενώ στους εφήβους συνήθως χρησιμοποιούμε τεχνικές που εφαρμόζουμε στους ενήλικες. Απλά τροποποιούμε τα λόγια μας και τον τρόπο μας για να ταιριάζει στην ηλικία τους.

Έχετε υπόψη, ότι οι ηλικιακές ομάδες και τα χαρακτηριστικά που αναφέρθηκαν είναι κατά προσέγγιση. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και προσαρμόζουμε την υπνοθεραπεία στα μέτρα του.

Σε ποιους τομείς εφαρμόζουμε την παιδιατρική ύπνωση;

Τα παιδιά, δυστυχώς, έχουν κοινά προβλήματα με τους ενήλικες, όπως: άσθμα, σπαστική κολίτιδα, ημικρανία, γενικότερες ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, διατροφικές διαταραχές, κατάθλιψη και χρόνιες επώδυνες ασθένειες. Αντιμετωπίζουν, βέβαια, και προβλήματα τα οποία είναι είτε αποκλειστικά της ηλικίας είτε συναντώνται πιο συχνά σε παιδιά. Ενδεικτικά παραδείγματα είναι: ονυχοφαγία, πιπίλισμα δακτύλων, τριχοτιλλομανία (τράβηγμα μαλλιών), νυχτερινή ενούρηση, κακοποίηση, δυσκολίες προσαρμογής (π.χ. αλλαγή σχολείου, διαζύγιο), αντιδραστικότητα, άγχη και φοβίες όπως: άγχος εξετάσεων, άγχος ή φόβος συμμετοχής σε σχολικές παραστάσεις ή καινούργιες εμπειρίες, άρνηση ή φόβος σχολείου, κοινωνικές δυσκολίες, εφιάλτες και άλλα προβλήματα που δυσκολεύουν την ομαλή λειτουργία της καθημερινότητας.

“Πρόκειται για μια ευχάριστη ανακάλυψη που οδηγεί σε ευχάριστα αποτελέσματα”

Προσωπικά επιθυμώ το παιδί που οδηγείται σε συνεδρία να μην εκλάβει τη δουλειά που κάνουμε ως θεραπεία αλλά περισσότερο σαν μια εκπαίδευση / προπόνηση όπου μαθαίνουν πώς να κουμαντάρουν τον εαυτόν τους και να αξιοποιήσουν καλύτερα τις δυνατότητες τους (εννοείται πώς πάντα υπάρχουν τα μηνύματα της αποδοχής, της αναγνώρισης και της κατανόησης).

Στόχος είναι να φεύγει το παιδί από το γραφείο νιώθοντας ότι έγινε μια ευχάριστη ανακάλυψη η οποία οδήγησε σε ευχάριστα αποτελέσματα.